Makaleler - Sayfa -29

Web uygulamalarında istemci tarafında sıkça kullanılan işlemlerden biri ardışık fonksiyon çağırma işlemidir. İstemci tarafında bir alanı sürekli güncellemek, dinlemek veya sunucu tarafına periyodik olarak istek gönderip cevap almak vb. gibi işlemler örnek teşkil edebilir. Bu özelliği sağlamak için ise JavaScript tarafında 2 fonksiyon mevcuttur.

• setInterval:

setInterval(function, milliseconds) şeklinde bir imzası vardır. Aşağıdaki gibi fonksiyonu inline tanımlayarak örnekledim.

    var setIntervalId = setInterval(function sampleFunc() {
        var r = confirm('Save?');
        if (r) {
           $("form").submit();        
        }    
    }, 30 * 1000);

Yukarıdaki örnek, 30 saniyede bir kullanıcıdan onay alarak formu sunucuya iletmektedir. İçerisindeki fonksiyonun tamamlanmasını beklemeden 30 saniyede bir sürekli bu işlemi tetikleyecektir. setInterval fonksiyonu bir id dönmektedir. bu id değerini kullanarak scriptinizin başka bir bölmesinde clearInterval(id) fonksiyonunu çağırarak bu tekrarlama işlemini sonlandırabilirsiniz. Yukarıdaki örnek için clearInterval(setIntervalId) şeklinde bir çağırım yaptığımız anda tekrarlama işlemi son bulacaktır.
devamı için tıklayınız...

OAuth, açık-standart yetkilendirme anlamına gelen ve kimlik doğrulama ve yetkilendirme amacı ile kullanılan bir protokol diyebiliriz. Günümüzde web sitelerinde giriş yaparken veya kayıt olurken gördüğünüz Twitter, Facebook, Linkedin vb. kullanarak yap şeklindeki özellikler bunun örneğidir. Bu yazıda da github yetkilendirmesini kullanarak nasıl oauth yapabiliriz onu anlatacağım.

• Github uygulaması oluşturma

Öncelikle Github hesabınıza girerek "Settings/Developer settings" altında yeni bir oauth app oluşturmanız gerekiyor.
devamı için tıklayınız...

Bağlı listeler, dizilerden farklı olarak limitsiz eleman saklamaya yarar. Bağlı listenin başlıca temel özelliklerini aşağıdaki ara yüzde olduğu gibi liste sonuna eleman eklemek, herhangi bir sıradaki elemanı silmek, herhangi bir sıradaki elemanı okuyabilmek, herhangi bir indekse eleman eklemek olarak sayabiliriz. Aşağıdaki gibi bir ara yüzle belirttim:

    public interface ILinkedList<T>
    {
        void Add(T item);
        void Remove(int index);
        T Get(int index);
        void Insert(int index, T item);
        int GetCount();
    }

Bu ara yüzü aşağıdaki gibi Node sınıfını da kullanarak gerçekleştirdim.
devamı için tıklayınız...

Veri yapılarındaki temel öğelerden biri de yığınlardır. Yığınları, tıpkı altı kapalı koliler gibi düşünebiliriz. İlk eklediğiniz nesneyi çıkarabilmek için daha sonra eklediğiniz nesnelerin hepsini önce çıkarmanız gerekir. Özetle, ilk giren son çıkar, son giren ilk çıkar. Yığın için gerçekleştirmemiz gereken ara yüz aşağıdaki gibidir.

    public interface IStack<T>
    {
        void Push(T value);
        T Pop();
    }

Bu arayüzü iki farklı şekilde gerçekleştirebildim.
devamı için tıklayınız...

Veri yapılarının temel elementlerinden kuyruk (queue) elementini C# ile gerçekleştirmek istiyorum. Kuyruk, kuyruğa yeni bir eleman ekleme ve kuyruktan eleman çıkarma gibi 2 temel işleve sahip ve gerçek hayatta olduğu gibi kuyruğa ilk giren eleman ilk, son giren eleman son çıkmalı. Aşağıdaki gibi genel bir ara yüz (generic interface) yazıp gerçekleştirmeye çalıştım.

    public interface IQueue<T>
    {
        T Dequeue();
        void Enqueue(T value);
    }

Bu ara yüzü 2 farklı yaklaşımla gerçekleştirebiliriz:
devamı için tıklayınız...

Nesne yönelimli programlamada, akış zincirindeki hataların yakalanması ve yönetilmesi için metot seviyesinde temelde 2 yöntem mevcuttur. Bunlar:

1. Hata Kodları:

Basit bir örnekle anlatacak olursak,

    public class MethodResult
    {
        public MethodResult() { }

        public MethodResult(int errorCode, string errorMsg)
        {
            ErrorCode = errorCode;
            ErrorMessage = errorMsg;
        }

        public int ErrorCode { get; protected set; }
        public string ErrorMessage { get; protected set; }
        public bool HasError => ErrorCode != 0;
    }

    public class MethodResult<T> : MethodResult
    {
        public MethodResult(int errorCode, string errorMsg)
            : base(errorCode, errorMsg) { }

        public MethodResult(T data)
        {
            Data = data;
        }

        public T Data { get; protected set; }
    }

Yukarıdaki gibi bir sonuç sınıfı kullanarak tüm metot
devamı için tıklayınız...

    HTTP (Hypertext Transfer Protocol) protokolü istemci-sunucu mimarisinde istemci isteklerini sunucunun karşılaması için kullanılan bir protokoldür. Basitçe istemci sunucuya bir istek atar ve sunucu da bir cevap iletir. Sunucu her zaman cevap veren konumdadır. Genellikle, istekte üstbilgi ve gövde (request head, body), cevapta da yine üstbilgi ve gövde (response head, body) vardır. http veya https ile başlayan adresler bu protokole göre hizmet veriyor demektir. Protokolde kullanılan metotlar ise şunlardır:

• GET
• POST
• PUT
• HEAD
• DELETE
• PATCH
• OPTIONS

    Bunların arasında en sık kullanılan iki metod GET ve POST metotlarıdır. Ancak son zamanlarda yaygınlaşan mobil (android, ios vb.) uygulamaların kullanımı, web api ve rest servis kullanımını artırmış ve diğer metodlar da kullanılır hale gelmiştir. Bu metotların farklarını aşağıdaki gibi anlatabiliriz:
devamı için tıklayınız...

Impersonation kimliğe bürünme anlamına gelir. Windows Service veya Web uygulaması gibi sistem, IIS veya farklı genel bir kullanıcıya ait olarak çalışan uygulamalar mevcuttur. Bu uygulamalar üzerinden spesifik bir windows kullanıcısı yetkilendirmesi ile işlem yapmak isteyebilirsiniz. Dosya okuma ve yazma buna bir örnektir. Yazmak istediğiniz (ağdaki veya lokal) klasör sadece belli bir kullanıcıya okuma-yazma izni vermiş olabilir ve sizin de o kullanıcı kimliği ile işlem yapmanız gerekebilir. .Net Framework üzerinde bu işi WindowsImpersonationContext ile yapabiliyorduk ancak gördüğüm kadarı ile .Net Core ve sonrası artık bu yapıyı desteklemiyor.

.NetCore platformunda herhangi bir kullanıcıya bürünerek işlem yapabilmek için WindowsIdentity.RunImpersonated metoduna aksiyon (delege) geçebiliyoruz. Ben aşağıdaki gibi bir yardımcı sınıf kullanıyorum.
devamı için tıklayınız...

Diskte yer almayan, diskten okuyamadığımız ya da çalışma sırasında üretilmiş doküman içeriklerini kullanarak sıkıştırılmış doküman oluşturma ihtiyacımız olduğunu varsayıyorum. .Net Core platformunda yer alan System.IO.Compression kütüphanesindeki klasik ZipArchive sınıfını kullanarak ikili veriden (binary data) aşağıdaki gibi bir metod yardımı ile sıkıştırılmış doküman verisi elde edebiliriz. Daha sonra bu veriyi diske yazdırarak diskte zip dokümanı elde edeceğiz.

/// <summary>
/// Compresses file binaries with names and returns zip file binary.
/// </summary>
/// <param name="files">File name and content</param>
/// <returns>Zip binary content</returns>
public static byte[] CompressFiles(Dictionary<string, byte[]> files)
{
  using (var zipArchiveMemoryStream = new MemoryStream())
  {
    using (var zipArchive = new ZipArchive(zipArchiveMemoryStream, ZipArchiveMode.Create, true))
    {
      foreach (var file in files)
      {
        var fileContent = file.Value;
        var fileName = file.Key;
        var zipArchiveEntry = zipArchive.CreateEntry(fileName);
        
        using (var zipArchiveEntryStream = zipArchiveEntry.Open())
        using (var binaryWriter = new BinaryWriter(zipArchiveEntryStream))
        {
          binaryWriter.Write(fileContent);
        }
      }
    }
    
    return zipArchiveMemoryStream.ToArray();
  }
}

Metot basitçe aşağıdaki gibi kullanılabilir. Çalışma zamanı (runtime) esnasında rastgele txt doküman içerikleri oluşturarak ziplenecek dosyalara ekledim.
devamı için tıklayınız...

Çok katmanlı mimari sık kullanılan temel bir mimaridir. Özellikle basit web uygulamalarında uygulanan n-layer ve n-tier olarak farklı 2 kavrama karşılık gelmektedir. Bu iki kavram birbirinden farklıdır.

1. N-Layer:

Genelde uygulamanın 3 katmana ayrılmasıdır. Sunum (presentation), iş (business or logic), veri erişim (data access) katmanları temel katmanlardır. Sırasıyla kısaca PL, BL ve DAL diye adlandıralım. Katmanlar aynı işlem tarafından sunulmakta fiziksel olarak değil ama mantıksal olarak ayrılmış durumdadır. .Net için örnekleyecek olursak uygulamanın 3 farklı kütüphaneden (dll) den oluşması gibi, Java için ayrı package (jar) öğeleri gibi. Açık çok katmanlı mimaride; katmanlar, bağımlı olduğu diğer tüm katmanlara erişim sağlayabilir (PL>>BL & PL>>DAL gibi). Kapalıda ise her katman sadece bir sonrakine erişim sağlayabilir (PL>>BL>>DAL). Bu 3 temel katman dışında ihtiyaca ve tasarıma bağlı olarak başka katmanlar da (Facade, Controller, Proxy vb.) eklenebilir. Ayrıca tüm katmanların erişebileceği (helper, exception vb. sınıfların yer aldığı) ortak bir katman kullanımı da sık tercih edilmektedir.
devamı için tıklayınız...